Απόκρυφα και Μυστήρια :)
ΙΑΣΠΙΣ
2020-08-03
2020-08-03
Ο εγωισμός, η απελευθέρωση από τον πόνο, και ο Νυμφίος.
Η γιόγκα των Ινδών έχει στόχο την απελευθέρωση από τα δεσμά της ύλης και του νου, δηλαδή από τον πόνο και τα βάσανα της ζωής.
Για να το πετύχουν αυτό οι αρχαίοι Ινδοί γιόγκι, κατέληξαν ότι μια ζωή δεν φτάνει για να πετύχουν αυτόν τον στόχο, και για να λιγοστέψουν τις επανενσαρκώσεις, μέχρι να το πετύχουν, βρήκαν ως λύση το να κάνουν πολλά παιδιά, ώστε να λιγοστέψει ο χρόνος της απελευθέρωσης της ψυχής τους από τα δεσμά που προαναφέραμε. Αυτά αναφέρονται στη Ράτζα Γιόγκα του Βιβεκανάντα που εμπνεύστηκε από τα Γιόγκα Σούτρας του Παντάτζαλι.
Αυτό που δεν πρόβλεψαν ή δεν τους ενδιέφερε ως κατάληξη, είναι αυτό που βιώνουμε τώρα, με την Ινδία να είναι από τις πολυπληθέστερες χώρες του κόσμου.
Λέμε πολλά καλά για τη γιόγκα και στη Δύση και στην Ανατολή, αλλά απορώ, τόσες χιλιετηρίδες, κανείς δεν σκέφτηκε ότι η προσωπική απελευθέρωση είναι ο μεγαλύτερος εγωισμός; Εγωισμός που υποτίθεται ότι θέλει να αποβάλει η γιόγκα από τον ασκούμενο;
Κάτι τέτοιο αναρωτήθηκε και ο Ιησούς και είπε: ότι ο "Νυμφίος", αν και έχει απελευθερωθεί και δεν χρειάζεται να ξαναγεννηθεί στη γη και να θυσιαστεί ξανά... επαναγεννάται εθελοντικά, γιατί δεν αντέχει να απελευθερωθεί μόνο αυτός και όλοι οι άλλοι να πάνε να πνιγούν.
Σε μια ακραία εκδοχή θα λέγαμε ότι ο Βούδας ήταν παρτάκιας. Δεν είναι έτσι βέβαια, καθώς ο Βούδας ήταν πρίγκηπας που εγκατέλειψε τον πλούτο, γιατί απλώς δεν άντεχε να βλέπει τη δυστυχία γύρω του, και προσπάθησε να βρει έναν τρόπο να την εξαλείψει. Κατέληξε σε κάποια συμπεράσματα, που από πρακτικής άποψης είναι χρήσιμα για την σωματική και διανοητική υγεία των πιστών του, αλλά το δόγμα του, όπως και όλα τα υπόλοιπα σύγχρονα θρησκευτικά δόγματα, χρειάζεται πια, μετά από τόσες χιλιετίες, "αναβάθμιση λογισμικού"...
Την ίδια αντίληψη, την ίδια περίπου εποχή, είχαν και οι χριστιανοί και οι προ-χριστιανοί Ιουδαίοι: αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε τη γη, λέει η γραφή. Χωρίς να διευκρινίζει όμως το γιατί, σε αντίθεση με τον Παντάτζαλι που ήξερε και έλεγε το γιατί.
Το πρόβλημα με την υπεργεννητικότητα, με στόχο την απελευθέρωση, είναι ότι ναι μεν ας πούμε 1 στα 10 παιδιά του εκάστοτε πιστού, μπορεί να εξελίχθηκε προς την απελευθέρωση, τα άλλα 9 όμως, επειδή δεν καταλάβαιναν τα πώς και τα γιατί της ζωής και του θανάτου, άρχισαν απλώς να μιμούνται -σαν μαϊμούδες- το δόγμα "αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε τη γη", χωρίς να προωθούν στα παιδιά τους κάποια ιδιαίτερη τεχνική να εξελιχθούν. Το ρόλο αυτό τον ανέλαβαν κάποια ιερατεία, που επίσης δεν κατανοούσαν σε τι αποσκοπούσε η γέννηση πολλών παιδιών, και οι τεχνικές τους για απελευθέρωση από τα δεσμά της ύλης και του νου, ήταν και παραμένουν αστείες.
Αυτό που δεν ήταν αστείο, είναι ότι οι μικροί νόες δεν μπορούσαν να συλλάβουν τα υψηλά νοήματα των μεγάλων ιδρυτών των θρησκειών, τα παραχάρασσαν για να ταιριάζουν με τις δικές τους προσωπικές ανάκγες και αντιλήψεις, και γινόταν φανατικοί με τις "απόλυτες αλήθειες" τους, που ενίοτε ήταν και αποτέλεσμα κατανάλωσης "παράξενων φυτών", που τότε όμως δεν θεωρούνταν παράξενα και έτσι τα οράματα που βλέπαν οι πιστοί, δεν αποδίδονταν αναγκαστικά στα φυτά που κατανάλωναν, αλλά στην επαφή με το Θεό ή τους Αγγέλους του. Έτσι έχουμε σήμερα έναν κόσμο φανατικών του τίποτα, που αλληλοεξοντώνεται λόγω έλλειψης πόρων και "ζωτικού χώρου".