iaspis.net

ΤΟ ΔΕΝΔΡΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
martios.jpg

Κ' ήταν το Μάρτη

Πρόζακ
2020-03-18

όταν πέφταν τ' αστέρια στην άβυσσο


Κι όταν όλοι και όλα γίνουν στάχτη,
και κατακάτσει ο κουρνιαχτός·
τότε και μόνο τότε
θα λάμψει απ' άκρη σ' άκρη,
Ο Μέγας Παν Τρελός Υιός!

Μα πάλι Υιός; θα πούνε κάποιες.
Κορίτσια δεν έβγαλε ο Θεός;
Πάντα στην άκρη οι κακομοίρες;
Μόνο Μαστίγιο και Σταυρός;

Έχει και μια Κόρη ο Θεός, κορίτσια!
Αλλά θα 'ρθει πρώτα ο Υιός,
να καθαρίσει το τοπίο, μιας και,
Μέγας είν' κρονογιατρός!

Εν τω μέσω της νυκτίος,
έρχεται ο νυμφίος,
κρούει θύρας και μπατζούρια,
μα μην είν' κοροναγιός;

(Άσκηση σε "ιαμβικό" δεκαεξασύλλαβο)

Και η Καλυψώ συνέχισε την μουρμούρα της, πάλι.
Και οι άλλοι, τραβήχτηκαν ξανά μακριά της, γιατί;
ήταν χοντράδες κουβέντες κι έξω το ίδιο, βροχή.
Εγώ, παράμερα καθισμένος, χανόμουν στη ζάλη.

Βυθίστηκα όλος, στο κύμα του αγέρα του Μπάτη.
Κ' ήταν το Μάρτη, όταν πέφταν τ' αστέρια στην άβυσσο
του χρόνου, της λήθης, της νιότης, της πίστης, την άλυσο.
Μου φώναξες γεια! Τι κάνεις πάλι καβάλα στο άτι;

Πετάω στα σύννεφα, της όμορφης νύχτας του τότε...
Του πότε; ρώτησες ανυπόμονα, παιχνιδιάρικα,
με ύφος παιδιού, που παίζει απαλά και ναζιάρικα.
Δεν ήξερα να σου πω κι είπα: εδώ, τι ώρα τρώτε;

Μα μπιτ καρακίτς εισ' αδερφέ μου, ξενέρωσα βλήμα,
εντάξει ρε θύμα, δε θέλω άλλο ν' ακούσω, είπες
εσύ κι εγώ ησύχασα. Ήρθαν οι μαύρες τουλίπες,
βούτηξα μέσα βαθιά στο σκοτάδι τους κι άλλαξα κλίμα.

Κι ήρθαν οι Άγγελοι της Κόλασης, χτυπούν τα παντζούρια,
κρατούν και μπαστούνια, την κάνω και γω διακριτικά.
Σας χαιρετώ όλους, καλοί μου αναγνώστες, περαστικά,
απ' του κοροναγϊού 'ν επίθεση, που 'ρχεται με φούρια.


Πρόζακ 2020-04-02 14:35:01 (UT)

Είμαι ο μπάρμπας, από την κορώνη,
θα το φυσάς βρε, και δεν θα κρυώνει,
θα το φυσάς βρε, και δεν θα κρυώνει,
είμαι ο μπάρμπας, από την κορώνη...

Μπάρμπα μπάρμπα, από την κορώνη,
τι σου 'κανα, τι σου 'φταιξα,
για δε μ' αφήνεις μόνη;
Μπάρμπα μπάρμπα από την κορώνη;


Σ' άφησα μόνη, και τα 'κανες μαντάρα,
είσαι μία, μιά τσαπατσουλιάρα.
Είσαι μία, μιά τσαπατσουλιάρα,
σ' άφησα μόνη και τα 'κανες μαντάρα...

:) :) :) :) :) :) :) :) :) :) ...

δαιμόνιος ρεπόρτερ 2021-08-10 13:10:49 (UT)

Τι εννοεί άραγε ο ποιητής από πάνω; και πιο πάνω;

Κι όταν όλοι και όλα γίνουν στάχτη,
και κατακάτσει ο κουρνιαχτός·

ο ποιητής της γειτονιάς σας 2021-08-10 14:20:09 (UT)

Εεεμμ... :( μάλλον εννοεί ότι μόλις σβηστούν οι φωτιές, την 15η Αυγούστου, η κυβέρνηση σαν πράξη καλής θελήσεως προς το λαό, θα προκηρύξει εκλογές για τον Οκτώβριο. Γιατί αν δεν το κάνει θα ανάψει τέτοια φωτιά, σαν κι αυτή που έχουμε να ζήσουμε εδώ και 70 χρόνια... και δεν κάνει. Το δις εξαμαρτείν ουκ λαού σοφού.

Tags: Ποίημα ΜΑΡΤΙΟΣ Μέλη




Επόμενο
Το κουπί