Πώς μετατρέπουμε τη σκουριά σε χρυσάφι;
Κώστας Τόλης
2018-06-25
2018-06-25
Για νεοσύλλεκτους αλχημιστές :)
VI. Θέλεις χωρίσει την γην από του πυρός, το λεπτόν από του πυκνού ηπίως και μετά μεγάλης επιδεξιότητας.
Δηλαδή, να επικεντρωθείς στο Πυρ-Φως που έχεις μέσα σου και να "χαλαρώσεις" λίγο από το Σώμα-Ύλη-Γήινο-περίβλημά-σου.
VII. Θέλει τότε ανέλθει από της γης εις τον ουρανόν και πάραυτα θέλει κατέλθει εκ νέου επί της γης, ένθα θα συλλέξη την δύναμιν των ανωτέρων και κατωτέρων πραγμάτων.
Εδώ, είτε με Διαλογισμό, είτε με Αστρολογία, είτε και με τα δύο μαζί, συλλέγεις-μελετάς, την δύναμιν-γνώση, των ανωτέρων-ουράνιων και κατωτέρων-γήινων, πραγμάτων-καταστάσεων.
Ο Χρυσός εδώ στην ιστορία μας, είναι το Φως, που για μας τους γήινους, το περισσότερο και πιο ουσιαστικό για τη γήινη ζωή μας, φως, το δεχόμαστε από τον Ήλιο. Γι αυτό και ονομάζεται και Άγιο Φως! Η σκουριά είναι η αταξινόμητη και χαώδης σκέψη, χωρίς λογική και ειρμό.
-(Αληθώς λέγω υμίν: παν ότι είπον περί της κατεργασίας του Ήλιου είναι πλήρες).
Το καμίνι του αλχημιστή που καίει σε υψηλές θερμοκρασίες για την μετατροπή της σκουριάς σε χρυσάφι, είναι συμβολισμός και αλληγορία, των υψηλών θερμοκρασιών που υπάρχουν στον Ήλιο, την κατοικία του Φωτός και που σε τέτοιες θερμοκρασίες, τόσο η σκουριά και τα μέταλλα γενικά, όσο και οι σκέψεις, καίγονται και έτσι, εξαγνίζονται και ξαναγίνονται Άγιο Φως-Χρυσός.
Ο Ήλιος εδώ θα πρέπει να νοηθεί σαν η πιο κοντινή και αδιάψευστη εκδήλωση του Θεού σε μας και το μέσο για να κατανοήσουμε τη Δημιουργία στο Σύνολό της. Με άλλα λόγια, πρέπει να "κάψουμε" τις σκέψεις μας, αν θέλουμε να κατανοήσουμε την Ουσία της Δημιουργίας και το Λόγο της Ύπαρξής μας.