ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΤΥΑΝΕΥΣ
Κώστας Τόλης
2019-12-01
2019-12-01
Αποσπάσματα από το βιβλίο Ο ΜΑΓΟΣ Ή ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ του Francis Barrett
ΕΡΜΗΣ
Ο ΕΠΑΝΟΜΑΖΟΜΕΝΟΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
Ο ΕΡΜΗΣ ο Τρισμέγιστος (ο δημιουργός του έργου Ποιμάνδρης και μερικών άλλων βιβλίων), έζησε λίγο πριν από την εποχή του Μωυσή. Έλαβε το όνομα Τρισμέγιστος, ή Mercurius ter Maximus, δηλ. τρεις φορές μεγάλος φιλόσοφος, επειδή ήταν ο πρώτος που μετέδωσε ουράνια και θεία γνώση στο ανθρώπινο γένος με τον γραπτό λόγο.
Λέγεται ότι ήταν βασιλιάς της Αιγύπτου· χωρίς αμφιβολία ήταν Αιγύπτιος κι ακόμη, αν πιστέψουμε τους Ιουδαίους, ήταν ο ίδιος ο Μωυσής τους και για την δικαιολόγηση αυτού τονίζουν, πρώτον, ότι ήταν ειδικευμένος στη χημεία, και μάλλον ο πρώτος που μετέδωσε αυτήν τη γνώση στους υιούς των ανθρώπων· δεύτερον, τονίζουν τη φιλοσοφική εργασία, δηλ. την κατασκευή θεραπευτικού χρυσού, ή την τέχνη κατασκευής πόσιμου χρυσού· και τρίτον, τη διδασκαλία της Καβάλας, για την οποία λένε ότι του δόθηκε από τον Θεό στο όρος Σινά, γιατί όλα αυτά δέχονται ότι ήταν αρχικά γραμμένα στα Εβραϊκά, πράγμα που δεν θα μπορούσε να κάνει αν δεν ήταν Εβραίος, αλλά θα τα έγραψε στη δική του γλώσσα. Αλλά είτε ήταν ο Μωυσής είτε όχι,* είναι σίγουρο ότι ήταν Αιγύπτιος· και συνεπώς, σε σχέση με την εποχή του, δεν θα πέσουμε πολύ έξω στο χρόνο αν συμπεράνουμε ότι έζησε στον καιρό του Μωυσή· και το σίγουρο είναι ότι ήταν βασιλιάς της Αιγύπτου, γιατί, σαν μεγάλος φιλόσοφος, ήταν σύμφωνα με τις Αιγυπτιακές συνήθειες μυημένος στα μυστήρια της ιεροσύνης.
Λεγόταν Τρισμέγιστος, γιατί είχε μια τέλεια γνώση όλων των πραγμάτων που περιέχονται μέσα στον κόσμο (όπως φαίνεται από τα έργα του), τα οποία χώρισε σε τρία βασίλεια, δηλ. ζωικό, φυτικό και ορυκτό· στη γνώση και στην κατανόησή τους διέπρεψε, κι έτσι μετέδωσε στους απογόνους, με αινιγματικά σύμβολα, τα βαθιά μυστικά της φύσης· κι έδωσε μια αληθινή περιγραφή της Φιλοσοφικής Πεμπτουσίας, ή Παγκοσμίου Ελιξηρίου. Μίλησε πάνω στο Μεγάλο Μυστικό των φιλοσόφων, το οποίο βρέθηκε χαραγμένο πάνω σε έναν Σμαράγδινο Πίνακα, στην κοιλάδα της Χεβρώνος.
Ο Johannes Functius λέει ότι έζησε στην εποχή του Μωυσή, είκοσι ένα χρόνια πριν δοθεί ο νόμος στην έρημο. Ο Σουίδας φαίνεται να το επιβεβαιώνει λέγοντας: "Πιστεύω ότι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ο σοφός Αιγύπτιος, έζησε πριν από τους Φαραώ". Αλλά αυτή η γνώμη του Σουίδα μπορεί να εφαρμοστεί σε διάφορες εποχές, αφού Φαραώ ήταν το γενικό όνομα των βασιλιάδων τους· ή πιθανόν να εννοεί, πριν να δοθεί το όνομα Φαραώ στους βασιλείς τους, που αν είναι έτσι,** κάνει τον Τρισμέγιστο να έζησε 400 χρόνια πριν από τον Μωυσή, και πριν από το πέρασμα του Αβραάμ μέσα στην Αίγυπτο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κατείχε το μεγάλο μυστικό του φιλοσοφικού έργου· κι αν ο Θεός εμφανίστηκε ποτέ στον άνθρωπο, εμφανίστηκε σ' αυτόν, όπως φαίνεται μέσα από τα βιβλία του, με τα οποία έχει μεταδώσει το σύνολο της απεραντοσύνης και τη θεία γνώση σ' όλους τους μεταγενέστερους· απ' όπου φαίνεται ότι ήταν όχι μόνο ένας εμπνευσμένος θείος άνδρας, αλλά επίσης κι ένας βαθύς φιλόσοφος, που έχει λάβει τη σοφία του από τον Θεό και τις ουράνιες δυνάμεις, κι όχι από τον άνθρωπο.
* Οι Εβραίοι Καβαλιστές βεβαιώνουν ότι ο Μωυσής ήταν ο ίδιος ο Ερμής· ότι ήταν πράος, αλλά και πολύ σοβαρός άνθρωπος, και βαθύς στοχαστής μέσα στη χημεία και στη θεία μαγεία· ότι δίδαξε τη μεταποίηση των μετάλλων μέσα από την Καβάλα, δηλ. με την προφορική παράδοση, στους Ιουδαίους.
** Σύρφωνα με τις καλύτερες αυθεντίες πάνω στο θέμα, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος έζησε στην εποχή του Φαραώ, του τύρρανου καταπιεστή του Ισραήλ, και δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο με τον Μωυσή.
-------------------------
Μια παρατήρηση δική μου έχει να κάνει με την "χημεία" που αναφέρεται παραπάνω ότι ήταν γνώστης ο Ερμής ο Τρισμέγιστος. Αυτό μας βοηθάει να καταλάβουμε γιατί στην Αποκάλυψη του Ιωάννη το 666 εννοεί το Στοιχείο του Άνθρακα, όπως υποστηρίζω εγώ. Μόνο ένας χημικός με τα κατάλληλα εργαλεία, θα μπορούσε να έχει αυτήν την γνώση· και την εποχή του Ερμή, τα "εργαλεία" μπορεί να μην ήταν απαραίτητα τα δικά μας εργαλεία, αλλά όπως έχω ξαναπεί, να ήταν η "βύθισή" του στα υποατομικά επίπεδα της ύλης μέσω της συγκέντρωσης του νου του.
-------------------------
ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ, ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ, ΟΡΑΜΑΤΩΝ, ΚΛΠ.
Ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ο Τυανεύς ήταν ένα από τα πιο αξιοπερίεργα πρόσωπα που εμφανίστηκαν ποτέ στον κόσμο. Γεννήθηκε στα Τύανα της Καππαδοκίας, στις αρχές του πρώτου αιώνα. Στα δεκάξι του χρόνια έγινε ένας θερμός οπαδός του Πυθαγόρα, απαρνούμενος το κρασί και τις επιθυμίες της σάρκας· περπατούσε ξυπόλητος, αφήνοντας μακριά τα μαλλιά και τα γένεια του και ντύνοντας το σώμα του μόνο με λινά· λίγο αργότερα εγκαταστάθηκε στον ναό του Ασκληπιού, όπου πολλοί άρρωστοι προσέρχονταν για να τους θεραπεύσει. Φτάνοντας στην ενηλικίωση, έδωσε μέρος της περιουσίας του στον μεγαλύτερο αδελφό του και μοίρασε ένα άλλο μέρος στους φτωχούς συγγενείς του, ενώ ο ίδιος κράτησε ένα πολύ μικρό μερίδιο μόνο. Έζησε έξι χρόνια χωρίς να βγάλει λέξη από το στόμα του. Ταξίδεψε πολύ κι ασκούσε το επάγγελμα του νομοθέτη· καταλάβαινε όλες τις γλώσσες, χωρίς να τις έχει μελετήσει· είχε την εκπληκτική ικανότητα να μπορεί να γνωρίζει κάτι που συνέβαινε σε μια μακρινή απόσταση, και τη μέρα που ο αυτοκράτορας Δομιτιανός δολοφονήθηκε με μαχαίρι, ο Απολλώνιος που βρισκόταν σε μακρινή απόσταση μέσα στην αγορά της πόλης, φώναξε: "Χτύπα! Χτύπα! - έγινε, ο τύραννος δεν υπάρχει πια!" Καταλάβαινε τη γλώσσα των πουλιών· κατέκρινε τον χορό και άλλες διασκεδάσεις αυτού του είδους· συνιστούσε φιλανθρωπία και έλεος· ταξίδεψε σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, και πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία. Η ζωή του περιγράφεται με λεπτομέρειες από τον Φιλόστρατο· αλλά περιέχει πάρα πολλές μυθικές αφηγήσεις, που θα ήταν αδύνατον να τις αναφέρουμε εδώ. Είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι παραλληλίζουν τα θαύματα αυτού του ανθρώπου, με αυτά του Χριστού. Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι αυτός ο φιλόσοφος έλαβε πολύ μεγάλες τιμές, τόσο στη διάρκεια της ζωής του, όσο και μετά το θάνατό του· και ότι η φήμη του συνέχισε να επιζεί και μετά τον παγανισμό. Έγραψε τέσσερα βιβλία πάνω στην Αστρολογία, και μια Πραγματεία για τις Θυσίες, δείχνοντας τι θα πρέπει να προσφέρονται στη Θεότητα.
Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε ένα περιστατικό το οποίο συμβάλλει στην τιμή αυτού του σεβαστού προσώπου. Αναφέρεται ότι ο Αυρήλιος είχε πάρει την απόφαση, που την είχε διακηρύξει και δημόσια, να γκρεμίσει την πόλη των Τυάνων· αλλά ο Απολλώνιος, ο αληθινός φίλος των θεών, του εμφανίστηκε με τη συνηθισμένη του μορφή, καθώς ξεκουραζόταν μόνος του μέσα στη σκηνή του και του είπε: "Αυρήλιε, αν θέλεις να κυβερνάς, μη σκέφτεσαι την καταστροφή των συμπολιτών μου! - Αυρήλιε, αν θέλεις να 'σαι νικητής, απέφυγε να χύσεις αίμα αθώων! - Αυρήλιε, αν θέλεις να 'σαι κατακτητής, να 'χεις συμπόνοια και έλεος!" Ο Αυρήλιος, καθώς γνώριζε από τα χαρακτηριστικά του τον αρχαίο φιλόσοφο, έχοντας δει και την εικόνα του σε διάφορους ναούς, ορκίστηκε να του στήσει έναν ναό με αγάλματα, κι άλλαξε την απόφασή του να καταστρέψει τα Τύανα. Αυτή την αφήγηση την έχουμε από ανθρώπους με εγκυρότητα, και πιστεύουμε την αλήθεια της. Γιατί ποιός ήταν περισσότερο άγιος, σεβαστός, ευγενής και θείος άνθρωπος από τον Απολλώνιο; Επανέφερε στη ζωή νεκρούς, κι έκανε πολλά πράγματα πέρα από την ανθρώπινη δύναμη.
Τέλος οι κάτοικοι των Τυάνων έχτισαν ναό στον Απολλώνιό τους μετά τον θάνατό του· το άγαλμά του υψώθηκε σε πολλούς ναούς· ο αυτοκράτορας Αδριανός μάζεψε όσα από τα γραπτά του μπόρεσε και τα φύλαξε με προσοχή στο παλάτι του στο Άντιον, μαζί μ' ένα σπάνιο και μικρό βιβλίο αυτού του φιλόσοφου, που αφορούσε το Μαντείο του Τροφωνίου. Αυτό το μικρό βιβλίο μπορούσε κανείς να το δει στο Άντιον κατά την εποχή του Φιλόστρατου· και τίποτα δεν έκανε αυτή την μικρή πόλη τόσο ξακουστή, όσο αυτό το σπάνιο και περίεργο βιβλίο του Απολλώνιου.
Αναφέρεται ότι ένας Ινδός σοφός πρίγκηπας, ασχολούμενος με τη μαγεία, έφτιαξε επτά δαχτυλίδια των επτά πλανητών, που τα χάρισε στον Απολλώνιο, ένα για κάθε μέρα της εβδομάδας· με τα οποία ο φιλόσοφος διατηρούσε την υγεία και το σφρίγος της νιότης του, μέχρι το τέλος της πολύ προχωρημένης του ηλικίας. Η ζωή του μεταφράστηκε από τα ελληνικά του Φιλόστρατου στα γαλλικά, από τον Blaise de Vigners, με πολλά σχόλια από τον Artus Thomas, ένα Παριζιάνο· κι εδώ και λίγο καιρό έγινε και μια αγγλική μετάφραση της ζωής του, η οποία καταδικάστηκε, απαγορεύτηκε και αναθεματίστηκε χωρίς λόγο.
-------------------------
Άλλη μια παρατήρηση δική μου εδώ σχετικά με την τελευταία πρόταση που αναφέρει ότι "η αγγλική του μετάφραση καταδικάστηκε, απαγορεύτηκε και αναθεματίστηκε χωρίς λόγο". Φαίνεται ότι υπήρξε μία διαμάχη σχετικά με το ποιόν θα ονοματίζαν Υιό του Θεού πριν από 2000 χρόνια, τον Απολλώνιο ή τον Χριστό. Για πολιτικούς λόγους λοιπόν, το "χρίσμα" οι "ιοί" (οι Ρωμαίοι) το έδωσαν στον Ιησού. Ακούω τώρα διάφορους σύγχρονους Έλληνες να παραπονούνται γι αυτό, κι εγώ μαζί τους. Μετά από δεύτερες σκέψεις όμως σκέφτηκα, ότι αυτό δεν έμεινε "ατιμώρητο", καθώς η εμπόλεμη κατάσταση στην περιοχή της Παλαιστίνης δεν σταμάτησε ποτέ από τότε μέχρι σήμερα, οι Εβραίοι μόλις εδώ και 70 χρόνια έχουν κράτος ξανά και όχι με τον καλύτερο τρόπο... ενώ εμείς εδώ, είχαμε τουλάχιστον κάπως καλύτερη μοίρα, παρόλους τους διωγμούς του χριστιανισμού κατά των φυσιολατρών Ελλήνων και παρόλη την τουρκοκρατία, εμείς δεν φύγαμε ποτέ από αυτό το έδαφος, δεν το εγκαταλείψαμε ποτέ. Αλλά πρέπει να προσέξουμε τώρα που η Ιστορική Αλήθεια θα αποκατασταθεί, σταδιακά, λόγω μετάβασης στον Υδροχόο, να μην ακολουθήσουμε τα βήματα και τη μοίρα των Εβραίων... Δεν πρέπει όμως να καθόμαστε και ήσυχοι όταν κομμάτια του εθνικού μας κορμού αποκόπτωνται από Τούρκους και άλλους "γείτονες". Μπορεί να μην έχουμε υπεροπλία σε σχέση με τους Τούρκους, αλλά όπως είπε και κάποιος πρόσφατα, "και πότε ήμασταν περισσότεροι ή είχαμε υπεροπλία; Μήπως είχαμε στις Θερμοπύλες; Μήπως είχε ο Μ. Αλέξανδρος και κατάκτησε σχεδόν όλον τον τότε κόσμο σε 10 χρόνια; Το 1821;" Με άλλα λόγια, όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, τα καταφέρνουμε και σπάμε όλους τους "γόρδιους δεσμούς". Αυτό συνέβαινε μέχρι τώρα και θα συνεχίζεται για πάντα.
Τουλάχιστον ο Απολλώνιος, δεν στεναχωρήθηκε που σκοτώσαν τον τύραννο Διομητιανό. Μια βασική διαφορά με τον Χριστό, που τους συγχωρούσε όλους.