Η πρώτη μου συνάντηση με τον Αρχάγγελο Μέτατρον
admin
2019-12-07
2019-12-07
Πότε, πού, πώς συνέβη;
Θα 'μουν γύρω στα 15-16 χρονών, στην Κέρκυρα, κοιμόμουν και στο όνειρο βλέπω ότι είμαι σε μια έρημο και φυσάει δυνατός αέρας και είναι ένας γέρος αμέτρητης ηλικίας, με άσπρα μαλλιά και βαθιές ρυτίδες, άσπρο ολόσωμο λινό ρούχο, και κατακόκκινα μάτια που έβγαζαν φλόγες.
Ήταν σε απόσταση 20 με 30 μέτρων περίπου από μένα, και καθώς τον κοίταζα να με κοιτάει αγριεμένος, σηκώνει το χέρι του και βλέπω ότι κρατούσε ένα περίστροφο... :( έκλασα που λένε :) και με πυροβολεί στο στήθος 5-6 φορές, μάλλον άδειασε όλο το εξάσφαιρό του πάνω μου.
Εγώ, έκπληκτος και για την πράξη του, αλλά και γιατί δεν ένιωσα πόνο από τις σφαίρες, έσκυψα το κεφάλι να δω τις πληγές μου στο στήθος. Και είδα τις τρύπες από τις σφαίρες, είδα το αίμα να τρέχει από αυτές, και απορώντας γιατί δεν νιώθω πόνο, θυμήθηκα ότι βλέπω όνειρο, ευτυχώς, είπα μέσα μου, μέσα στο όνειρο και συνέχισα τον ύπνο μου προσπαθώντας να καταλάβω τι ήθελε να πει το όνειρο αυτό.
Εκείνο τον καιρό, δεν ήξερα βέβαια τίποτα για τον Μέτατρον, ούτε την Καββάλα, ούτε είχα και καμία σχέση με παράξενες καταστάσεις, εκτός ίσως από μία, που δεν θυμάμαι αν έγινε πριν ή μετά από το παραπάνω όνειρο, μάλλον πριν, την ίδια ηλικιακή περίοδο.
Αυτή η άλλη κατάσταση δεν ήταν ακριβώς όνειρο, γιατί έγινε στο μεσοδιάστημα μεταξύ ξύπνιου και ύπνου, μόλις είχα ξαπλώσει στο κρεββάτι και είχα γείρει στο πλάι, στη στάση του εμβρύου (σχεδόν), ένιωσα πίσω μου μια πολύ αρνητική μαύρη παρουσία. Τρόμαξα, χέστηκα, κλπ, αλλά δεν ήξερα και πώς να αντιμετωπίσω το φαινόμενο και την κατάσταση και έτσι βάλθηκα να λέω στον εαυτό μου, θα φύγει, θα φύγει, θα φύγει, δεν μπορεί να με αγγίξει, δεν έχει ύλη, κλπ. μέχρι που έφυγε πράγματι κι εγώ δυσκολεύτηκα λίγο να κοιμηθώ, αναρωτώμενος τι ήταν αυτό και γιατί σε μένα και ποιά η σχέση του μαζί μου. Αργότερα έμαθα ότι το σπίτι που έμενα ήταν ενός μαυραγορίτη καταδότη των γερμανών και υποψιάζομαι, μετά από τόσα χρόνια, ότι αυτός ήταν.
Παρόλα αυτά τα όνειρα σχετίζονται, γιατί πέραν που συνέβησαν περίπου την ίδια χρονική περίοδο, το πιστόλι από το πρώτο όνειρο, το βρήκα στο πατάρι του σπιτιού, αρκετά αργότερα και τυχαία. Ήταν ένα ακόμα λαδωμένο γερμανικό πιστόλι του 1940. Δεν είχα κάνει τις συνδέσεις τότε, τώρα τις κάνω.
Έτσι η σειρά έχει ως εξής: Βλέπω πρώτα την αρνητική παρουσία και φοβάμαι, αλλά κατά κάποιο τρόπο ανταπεξέρχομαι στο σοκ. Μετά βλέπω τον ασπρομάλλη να με πυροβολεί με πιστόλι στο στήθος, στο ηλιακό πλέγμα. Και μετά βρίσκω και το πιστόλι.
Ο Μέτατρον στην προκειμένη περίπτωση είναι ο ανώτερος εαυτός μου, που βλέπει που ζει, σε τι σπίτι και βλέπει και μου παρουσιάζεται, στο όνειρο, σαν αυτόν τον ιδιοκτήτη του σπιτιού. Τρομάζω πάλι μεν, αλλά όχι τόσο όσο την πρώτη φορά και κατά κάποιο τρόπο, τη δεύτερη φορά γνωρίζω ότι είμαι σε όνειρο και όχι στη μετάβαση προς το όνειρο.
Οι σφαίρες, το κόκκινο αίμα, τα κόκκινα μάτια του γέρου, είναι το Πνεύμα μου/μας, το Πυρ, ο Μέτατρον, που μου μετάδιδε γεγονότα απλώς σε ένα βαθύτερο επίπεδο, χωρίς να εμπλέκει τα συναισθηματικά φορτία του φόβου κλπ. ώστε αυτά τα γεγονότα να τα ξαναδώ αργότερα αρκετές φορές, αλλά χωρίς πιστόλι αυτή τη φορά, διαλογιζόμενος πάνω στο Δέντρο της Ζωής, δηλαδή Μετατροπή της εστίασης, από τα εξωτερικά μάτια, στα εσωτερικά μάτια, τα διαισθητικά.
Αυτές τις μετέπειτα φορές, ο Μέτατρον είχε πάλι το ίδιο λινό κατάλευκο ένδυμα και κατακόκκινα μάτια, αλλά αυτά τα μάτια ήταν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ίσως γιατί οι εικόνες που έχει εντυπώσει το ιερατείο στη μνήμη μου από την ώρα της γέννησής μου και μετά, παρουσιάζει τον Μέτατρον ως τον Ιησού. Το θέμα όμως δεν είναι το πρόσωπο αυτό καθαυτό, αλλά το μήνυμα που πρεσβεύει, δηλαδή, ο Χρισμένος από τον Ήλιο, πρέπει να Ιαίνει (Ιησούς από το Ίαση) και να είναι Χρηστός (χρήσιμος από το χρίσμα και χρισμένος) στην κοινωνία.
Αυτές τις μετέπειτα φορές, εκτός από τις πρώτες που πειραματιζόμουν να δω αν έρθει και όντως ερχόταν, αλλά δεν ξέραμε και οι δύο τι ήθελε ο ένας από τον άλλον :) ή μάλλον δεν ήξερα εγώ, αυτές τις φορές λοιπόν μετά τους πειραματισμούς, καλούσα τον Μέτατρον μόνο όταν βρισκόμουν σε κάποια πολύ δύσκολη για μένα κατάσταση. Ο στρατός για παράδειγμα ήταν εμπόδιο για μένα εκείνα τα χρόνια, έτσι τον κάλεσα μέσα στο στρατόπεδο που είχα πάει για να καταταγώ και με βοήθησε να πάρω το Ι5 που ήθελα, απλώς εκφράζοντας την επιθυμία μου αυτήν στο πρόσωπό του, το βράδυ πριν με εξετάσει ο τρελογιατρός.
Βέβαια αυτές οι "χάρες" πληρώνονται μετά, αλλά, αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις. Γι αυτό, οι "εκκλήσεις" μας στο ανώτερο επίπεδο της συνειδητότητάς μας, πρέπει να γίνονται μόνο για λόγους Ίασης, δικής μας πρώτα και μετά άλλων. :) Ο Νόμος του Κάρμα είναι αμείλικτος, και καλύτερα τωρινές λάθος εκτιμήσεις να τις πληρώσεις τώρα, παρά μετά, ξαναρχίζοντας από την αρχή, στον ίδιο ή χειρότερο, βάλτο.
Αλλά, θα πρέπει να θυμηθούμε, ότι στην εφηβεία και την μεταεφηβεία, οι επιδιώξεις και οι στόχοι μας, είναι ακόμα εμποτισμένοι από το δηλητήριο της κοινωνίας, όπως είναι σήμερα και όπως ήταν τότε, και κατά συνέπεια, ο καταλογισμός ευθυνών, δεν είναι απαραίτητα εναντίον μας, εφόσον βέβαια αντιληφθούμε γρήγορα την κατάσταση και θελήσουμε να την αλλάξουμε. Γιατί αν την αντιληφθούμε και δειλιάζουμε να την αλλάξουμε, τότε, όπως είπε και ο Ιησούς στην Αποκάλυψη στον Ιωάννη, καλύτερα να είσαι καυτός ή παγωμένος, καλός ή κακός, παρά να είσαι χλιαρός...