Ο Δεκάλογος του καλού Προτεστάντη κατά Βενιαμίν Φραγκλίνο
Κώστας Τόλης
2019-12-07
2019-12-07
Παρουσίαση και παρατηρήσεις
1 - Ο χρόνος είναι χρήμα.
Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να υπολογίζεις μόνο αυτά που κερδίζεις κάθε μέρα, αλλά και το κόστος ευκαιρίας. Δηλαδή αυτό που χάνεις όταν παραμένεις ανενεργός. Επομένως όχι στη ραστώνη και στο χάσιμο χρόνου, διότι έτσι χάνουμε χρήματα.
2 - Η πίστωση είναι χρήμα.
Δηλαδή εάν κάποιος μου αφήσει στα χέρια μου τα χρήματά του, για παράδειγμα μια τράπεζα· με καλούς όρους πίστωσης, έχω ευκαιρία να κερδίσω με καλή χρήση της πίστωσης και εργασία. Το χρήμα φέρνει χρήμα.
3 - Να τηρούμε ευλαβικά τις υποσχέσεις μας.
Ο καλός πληρωτής έχει και το πορτοφόλι του δανειστή του. Διότι όποιος είναι γνωστός ότι πληρώνει στην προθεσμία του, όπως ακριβώς το υποσχέθηκε, μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να σηκώσει όσο χρήμα θέλει. Είναι ο κανόνας λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Όπως λέγεται στην αγορά, η καλή πίστη.
4 - Δεν υπάρχουν ασήμαντες πράξεις.
Για τον Προτεστάντη όλα είναι σημαντικά. Και οι πιο καθημερινές πράξεις διαμορφώνουν την εικόνα του ατόμου, την πίστη που έχει στην κοινωνία. Επομένως η εργατικότητά σου αποδεικνύει πως θυμάσαι τις υποχρεώσεις σου, σε παρουσιάζει τίμιο άνθρωπο και αυτό πολλαπλασιάζει την πίστη σου στην αγορά.
5 - Να ζεις με όσα έχεις.
Δηλαδή να κάνεις υπολογισμό, ώστε να μην ξεφεύγεις ποτέ από τις δυνατότητες σου στην κατανάλωση. Η αποφυγή αυτού του κανόνα, είναι όρος απαράβατος της ατομικής, της οικογενειακής και της κοινωνικής ειρήνης. Όλοι πρέπει να προσαρμόζονται στην πραγματικότητα.
6 - Να μην ακολουθείς την Παράδοση.
Πρόκειται για μια βασική προτεσταντική ιδέα. Η άρνηση της παράδοσης ξεκινά από την "άρνηση της πατερικής εκκλησιαστικής Παράδοσης (Πατερικά κείμενα μ.Χ.) και την αποδοχή "μόνον του κειμένου της Βίβλου" (δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης).
7 - Η φιλαργυρία είναι η πηγή όλων των κακών.
Για την προτεσταντική ηθική δεν είναι αποδεκτή μια συμπεριφορά αποθησαυρισμού, αλλά μια συμπεριφορά επένδυσης. Το ίδιο συμβαίνει και με την κατανάλωση. Η υπερβολή της συνδυάζεται με τη φιλαργυρία. Κι έτσι το πρότυπο είναι μια συμπεριφορά ταιριαστή στην προοπτική της επένδυσης και του κέρδους.
8 - Η φιλανθρωπία δεν είναι λύση.
Για τον Προτεστάντη η ευθύνη ανήκει στο άτομο. Αυτό έχει τον απόλυτο έλεγχο των πράξεών του, οπότε η φιλανθρωπία συγκρούεται με τη βασική ηθική αρχή της ατομικής ευθύνης.
9 - Να είμαστε εργατικοί και παραγωγικοί.
Διότι έχουμε τοποθετηθεί στη γη από τον Θεό, για να είμαστε παραγωγικοί και για να προστατεύουμε τα δημιουργήματά του. Εφόσον είμαστε κατ' εικόνα του, θα πρέπει να τον ακολουθήσουμε. Όπως αυτός είναι παραγωγικός και δημιουργικός, έτσι πρέπει να είμαστε κι εμείς.
10 - Δεν έχουν σημασία τα έργα, αλλά η πίστη.
Αυτή είναι μια βασική ιδέα της προτεσταντικής θεολογίας. Θα σταθούμε ενώπιον του Θεού όχι με τα έργα μας, αλλά με την πίστη μας. Ωστόσο η θεία χάρις δεν είναι κάτι το απαθές, αλλά μια δύναμη που μας σπρώχνει προς την εργασία. Μέσω της εργασίας που είναι μια ανάγκη, μας μεταδίδεται η παρουσία του Θεού.
Αυτός ήταν ο δεκάλογος, ακολουθούν τώρα κάποιες σκέψεις δικές μου πάνω σε αυτόν.
Τον προτεσταντισμό τον έφερε ο Λούθηρος σε μια σκοτεινή εποχή για την Ευρώπη, τον Μεσαίωνα. Διαφοροποιείται από τις άλλες χριστιανικές παραδόσεις στο γεγονός ότι παρουσιάζεται πιο extreme στο θέμα της ατομικής επιβίωσης. Το μοττό της εποχής ήταν τότε και έχει παραμείνει ακόμα, "σώσε το τομάρι σου", όχι τον κόσμο, όπως ευελπιστούσε ο Ιησούς στην Καινή Διαθήκη, δηλαδή τα υπόλοιπα αρχικά χριστιανικά δόγματα, ο καθολικισμός και η ορθοδοξία.
Το ότι έφτασε σε ένα τέλμα ως Δυτικός Πολιτισμός στις μέρες μας, στον οικονομικό τομέα, δεν σημαίνει ότι δεν δούλεψε όπως έπρεπε, γι αυτό που έπρεπε να δουλέψει τους προηγούμενους αιώνες. Μάλλον σημαίνει ότι οι εποχές και οι καιροί ζητούν μια αλλαγή, μέσω πια της πλήρους κατανόησης της κατάστασης στον σύγχρονο κόσμο, από όσο περισσότερο γίνεται κόσμο, δηλαδή μια μαζική αφύπνιση της ατομικής ευθύνης, στα πλαίσια της σύγχρονης κοινωνίας.
Σήμερα όλοι κρίνονται. Είτε από τους ίδιους, είτε από τους άλλους, είτε από το ίδιο το Ηλιακό μας Σύστημα. Όσο πληθαίνουν οι αριθμοί των ανθρώπων, άλλο τόσο θα μειώνεται και η αξία τους, όχι μόνο η οικονομική, αλλά και η φυσική.
Έτσι ο προτεσταντισμός, για να γυρίσουμε στο θέμα μας, έπαιξε το ρόλο του, ως παράγων ισχύος τους τελευταίους αιώνες, ανεξάρτητα αν θα ήταν καλύτερα να κέρδιζε π.χ. τις μάχες για την επικράτηση αυτής της ισχύος, ο Ανατολικός Πολιτισμός. Δεν τις κέρδισε όμως, γιατί με ευχές στον πολυέλαιο δεν γίνεται η ομελέτα, πρέπει να σπάσεις τα αυγά για να φας.
Είμαστε λοιπόν στη Μετάβαση από το Παλιό στο Νέο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα απορρίψουμε όλο το παλιό και ακόμα περισσότερο μονομιάς και ακόμα πολύ περισσότερο, χωρίς να έχουμε οραματιστεί ακόμα καθαρά και ξάστερα το νέο μέλλον μας.
Ακολουθούμε παλιές συνταγές για να καθαρίσουμε το σώμα και την ψυχή μας, όπως π.χ. γινόμαστε χορτοφάγοι, κι έτσι όλες οι τοξίνες που μας οδηγούσαν στα νεύρα, αλλά και σε αρρώστιες και στο θάνατο, από τις δολοφονίες τόσων δολοφονημένων ζώων που τρώγαμε, δήθεν εν αγνοία μας για τον τρόπο εκτέλεσής τους κλπ. Με καθαρό σώμα και ψυχή, σκεφτόμαστε πολύ καθαρότερα τα επόμενα βήματά μας.
Αποφεύγουμε τα πλήθη και τις συγκεντρώσεις, όπου η ενέργειά μας διοχετεύεται είτε με, είτε χωρίς τη θέλησή μας, σε οχλαγωγία και βιαιότητα.
Στα οικονομικά θέματα, παίρνουμε και από τον δεκάλογο των προτεσταντών αυτά που βρίσκουμε ενδιαφέροντα ως επιχειρηματικές δοκιμές ή πρακτικές και τα εφαρμόζουμε κατά το δοκούν της δικής μας αντιληπτικής και συνειδησιακής ικανότητας. Γιατί για πολλούς, τους πιο ελεύθερους και ανεξάρτητους ως χαρακτήρες ανθρώπους, το ατομικό επιχειρείν, είναι προτιμότερο από το να κρέμονται από τον σταθερό μισθό του δημόσιου υπάλληλου και να τους ταΐζει το όποιο κράτος, στο οποίο θα πρέπει να χτυπάνε σταθερά κάρτα και υποταγή σε όλη την ενεργή ζωή τους.
Από τον homo sapiens στον homo universalis.
Όποιος βρει τη σχέση του σοφού με τον σάπιο, κερδίζει δωρεάν συνδρομή. :) Αλλά επειδή δεν είναι καιροί για φιλανθρωπίες, :) :) :) :) :) όταν ο άνθρωπος γίνεται τόσο σοφός, που σαπίζει από την πολλή γνώση, που είναι στοιβαγμένη χωρίς να χρησιμοποιείται.
Η γνώση χωρίς κατανοήση, ή χωρίς εμπειρία, ή χωρίς βίωση, είναι άχρηστη γνώση.
Δηλαδή, καλές οι προθέσεις και οι προαιρέσεις και οι προτροπές, αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι καμία σχέση δεν έχει με τις ευχές κάθε αιθερωβάμονα, πνευματικού δασκάλου, ηγέτη, επιστήμονα, κλπ.
Για να ανέβει επίπεδο η ανθρωπότητα, θα πρέπει ένα 10% αυτής να πράττει προς αυτήν την κατεύθυνση, όπως φάνηκε σε σχετικό πείραμα με πιθήκους σε κάποιο νησί του Ειρηνικού κάποτε. Και όσο κι αν αυτό το 10% φαντάζει λίγο στα μάτια των "ορθολογιστών", η ιστορία δείχνει ότι τα ποσοστά που υπήρξαν ανά πάσα στιγμή στον πλανήτη, δεν πρέπει να έχουν ξεπεράσει ποτέ το 1 τοις χιλίοις.
Σήμερα λοιπόν και ίσως και για πάντα, είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι όλες αυτές οι μάζες ανθρώπων θα αφυπνιστούν μαζικά, έστω και κάποτε στο μέλλον.
Αλλά ακόμα κι αν συμβεί αυτό, αν για παράδειγμα ακολουθήσει όλος ο κόσμος το παράδειγμα οποιουδήποτε Δασκάλου οποιασδήποτε θρησκείας, δεν θα πρέπει να παντρευτεί και να κάνει παιδιά και άρα, η επόμενη γενιά δεν θα υπάρχει.
Η "αλήθεια" όλων των θρησκειών είναι ότι ο κόσμος μας και ο άνθρωπος, είναι κακός και μόνη σωτηρία είναι να γίνουμε όλοι τόσο αγνοί και να αναπαραγόμαστε κατά τα πρότυπα της εποχής των μυθικών Ελοχίμ. Μια Ανάμνηση μιας Χημικής και Φυσικής παρατήρησης, μιας άλλης προϊστορικής περιόδου του ανθρώπου, που για άγνωστους λόγους καταστράφηκε, αλλά η μνήμη του επέζησε με τη μορφή του Μύθου. Ο διαχωρισμός των πρωτόζωων μονοκύτταρων ερμαφρόδιτων οργανισμών στα βάθη της θάλασσας, που επήλθε από την αλλαγή της θερμότητας που εξέπεμπε ο Ήλιος από κάποια μακρινή χρονική στιγμή στο παρελθόν και ύστερα, πιθανότατα δηλαδή η θερμοκρασία στον πλανήτη θα πρέπει να έπεφτε και γι αυτό δημιουργήθηκε η ανάγκη της τριβής μεταξύ διαφορετικών σωμάτων, ώστε να επέρθει η αναπαραγωγή, ο διαχωρισμός αυτός λοιπόν των πρωτόζωων μονοκύτταρων ερμαφρόδιτων οργανισμών, που οδήγησε στα Δύο διαφορετικά Γένη, αρσενικό και θηλυκό, ή θετικό και αρνητικό, με τις όποιες εξελικτικές συνέπειες για τη ζωή όπως την γνωρίζουμε μέχρι τώρα, έγινε ο Μύθος των Αρχάγγελων Ελοχίμ της Βίβλου, που διαχώρισαν τον άνθρωπο-άνδρα και έβγαλαν εξ' αυτού, την πλευρά του, και δημιούργησαν τη γυναίκα εξ' αυτής της πλευράς. Η πλευρά εδώ έχει σημειολογική σημασία, εννοεί Μέρος του Πρωτόζωου Ερμαφρόδιτου Οργανισμού που λέγαμε πριν. Ερμαφρόδιτος γιατί αναπαραγόταν χωρίς να χρειάζεται επαφή με κάποιον άλλον οργανισμό, αλλά μέσα του. Εδώ μας δίνει και άλλη μια ιδέα περί της "άμωμης" σύλληψής της Παρθένου, αν ως Παρθένος θεωρήσουμε τους μονοκύτταρους εκείνους αρχαϊκούς ερμαφρόδιτους οργανισμούς, που η αναπαραγωγική διαδικασία γίνεται εντός τους, χωρίς επαφή με κάποιον άλλο οργανισμό.
Ο Ερμαφρόδιτος, μπορεί να εξηγηθεί αστρολογικά και καββαλιστικά, είναι ο Ερμής ως άρρεν και η Αφροδίτη ως θήλυν, τα οποία εκπορεύονται από τον Ήλιο, αλλά η Αφροδίτη προηγείται καθώς αυτή, το θήλεν, εμπεριέχει και τη Μήτρα της Αναπαραγωγής, και αυτό συμφωνεί και με την διάταξη και σειρά των πλανητών στο Δέντρο της Ζωής.
Στις τελευταίες προτάσεις, φαίνεται καθαρά ότι οι θρησκείες απέτυχαν να εξηγήσουν και να βρουν λύση για έναν όμορφο κόσμο εδώ, γιατί αρνούνται να δουν την ομορφιά στον κόσμο και εστιάζονται στα αρνητικά αυτού του κόσμου.
Η ομορφιά ξεκινάει από την αποφυγή της βίας, αλλά και της ετοιμότητας, αν η βία παραστεί αναγκαία. Αν ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ιησού, θα πρέπει να κάτσουμε να μας σκοτώσουν οι όποιοι "τούρκοι" και να περιμένουμε να πεθάνουν από τις τύψεις τους... Δεν στέκει, είναι παραλογισμός, κι όμως, αυτό είναι το θρήσκευμά μας, αυτό προτείνει ως λύση.
Όπως έχω ξαναγράψει το μείζον πρόβλημα αυτή τη στιγμή στον πλανήτη είναι ο υπερπληθυσμός, που είναι μεν απαραίτητος για τον υπερκαταναλωτισμό του κεφαλαίου, αλλά καταστροφικός για όλο το οικοδόμημα του ανθρώπου στη γη, είτε ως κυρίαρχου είδους, είτε απλώς μιας περιόδου.
Έτσι, είναι καλύτερα να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο αν θέλουμε να γιατρέψουμε την πληγή, εφαρμόζοντας νόμους για τον αριθμό γεννήσεων. Παιδεία προσανατολισμένη στην κοινωνική, αλλά και στην ατομική, εκπαίδευση. Αλλαγή των κινήτρων και των προτύπων των νέων γενιών, ώστε να γίνει σαφές ότι ο πλούτος είναι αντιστρόφως ανάλογος του βάρους, δηλαδή, ότι ο πλούτος γίνεται βραχνάς αν είναι πολύς ή λίγος. Πλούτος είναι να έχω τα απαραίτητα για μια ζεστή και χορτάτη διαβίωση, μέσα σε μια κοινωνία ατόμων με πάνω κάτω τις ίδιες λιτές αλλά ουσιαστικές ανάγκες.
Όλα αυτά, τις μέρες που έρχονται με ταχύτητα, δεν γίνονται με εκλογές και εναλλαγές κυβερνήσεων, άχρηστων, νωθρών, βουτυρομπεμπέδων πολιτικών, βουτηγμένων στο ψέμα, στην απάτη και στην διαφθορά. Ούτε με πολίτες που ψηφίζουν αυτούς τους πολιτικούς.
Έτσι, αν δεν γίνει πόλεμος, είτε εμφύλιος, είτε εθνικός, είτε παγκόσμιος, το να ονειρεύεσαι τον homo universalis, με το έμψυχο υλικό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, είναι ουτοπία.
Ο πόλεμος εμφανίζεται όταν, είτε από μέσα, είτε από έξω, ο κορμός ενός έθνους-κράτους, σαπίζει πολύ και σε καίρια σημεία. Αν η διαφθορά επικρατήσει ως ο τρόπος των Ελλήνων, θα μας επιτεθούν οι Τούρκοι. Αν οι πλουτοκράτες Έλληνες δεν φερθούν έξυπνα και συνεχίσουν να συσσωρεύσουν τον πλούτο για πάρτι τους και οι μάζες ας λιμοκτονούν με επιδόματα χριστουγέννων και πάσχα, από το κράτος που οι ίδιοι οι πλουτοκράτες ελέγχουν και διορίζουν, τότε θα γίνει εμφύλιος, χρωματισμένος και με άλλες μειονοτικές εθνικότητες που ανθούν στον ελλαδικό χώρο τα τελευταία 30 χρόνια περίπου και τότε κανείς δεν θα ξέρει ποιός είναι με ποιόν και ποιός είναι ο εχθρός και όλοι θα μάχονται εναντίον όλων. Κάτι που γίνεται και τώρα, αλλά γίνεται μόνο στο οικονομικό επίπεδο ακόμα και όχι με όπλα και σφαίρες.
Η Λύση
Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις και δεν υπάρχει και πρόβλεψη για την κατάσταση. Λόγω γεωγραφίας και πολιτισμού, βλέπουμε και βιώνουμε πρώτοι τις αλλαγές που γίνονται στην ανθρωπογεωγραφία του πλανήτη, με τις μεταναστευτικές ορδές των απελπισμένων που ψάχνουν για καλύτερη διαβίωση, αλλά και αυτών που έχουν ήδη καλή διαβίωση, αλλά θέλουν ακόμα περισσότερη, όπως οι σύγχρονοι Έλληνες μετανάστες δηλαδή.
Και οι μεν και οι δε, τύποι μεταναστών, είναι έρμαια επιλογών άλλων, όχι δικών τους. Με περιορισμένες αντιλήψεις και ορίζοντες, μιας και επικεντρώνονται στη γνώση μόνο για να έχουν οι ίδιοι περισσότερο πλούτο και ανέσεις. Μακριά από τα σπίτια τους, από τον τόπο που μεγάλωσαν ως παιδιά, μακριά από τις αναμνήσεις τους. Χωρίς πραγματικό λόγο ύπαρξης κυριολεκτικά.
Βλέποντας ότι δεν υπάρχει αλλαγή νοοτροπίας από τη μεριά αυτών που έχουν την ισχύ και τον πλούτο στον πλανήτη, οι πιθανότητες αυτή τη στιγμή είναι περισσότερες, μέσα στον 21ο αιώνα, να γίνει ο 3ος και τελευταίος Παγκόσμιος Πόλεμος, από το να μη γίνει. Μπορεί να μην ονομαστεί έτσι από τους κρατούντες, και να έχει τη μορφή της ολοκληρωτικής καταστολής της συνείδησης των πάντων, αλλά δεν θα παύει να είναι πόλεμος παντού, άρα παγκόσμιος.
Αν και θα ακουστώ απαισιόδοξος, ωστόσο οι ανάγκες του πλανήτη δεν αντιλαμβάνονται την απαισιοδοξία μου, και απλώς πράττουν τα αναγκαία, δηλαδή την ελάττωση του ανθρώπινου πληθυσμού. Και ίσως και την ολική και οριστική εξαφάνισή του από το πρόσωπο της γης. Αλλά αυτό, θα είναι αποτέλεσμα των πράξεων των ανθρώπων, και καμία ευθύνη δε βαραίνει τη Μάνα Γη, η οποία μπορεί και να αντιλαμβάνεται τους ανθρώπους ως ιούς, βακτήρια στην επιφάνειά της που είναι αλαζονικά και επικίνδυνα αυτοκαταστροφικά, όπως ο καρκίνος, για το σύνολο της πλάσης στη γη.
Πάντως, όποια και αν είναι η πορεία των πραγμάτων, οι γνωστικοί, πρέπει να είμαστε μεν προσαρμοστικοί και διπλωματικοί και διαλλακτικοί ενίοτε, αλλά και προετοιμασμένοι δε, ανά πάσα στιγμή για πόλεμο μέχρις εσχάτων. Η Τουρκία μέσα στον απολυταρχικό και θρησκευτικό ολοκληρωτισμό που προσπαθεί να επιβάλει και να σφετεριστεί στο όνομα του Ισλάμ, δείχνει καθαρά πια τις προθέσεις της και από δω και μπρος, η Ελλάδα πρέπει να απορρίπτει διαρκώς και Διεθνώς κατηγορηματικά, όλες τις διεκδικήσεις της Τουρκίας, ως "τετελεσμένα και νόμιμα κατοχυρωμένα διεθνώς γεγονότα". Και ειδικά όταν αυτά τα γεγονότα αφορούν την συμμαχία της Τουρκίας με τη Λιβύη, μια εμπόλεμη χώρα, που εφόσον είναι εμπόλεμη, δεν ξέρει ακόμα τα δικά της χερσαία σύνορα, όχι τα θαλάσσια σύνορα και τις διακρατικές ΑΟΖ...
Ο Ερντογάν και η Τουρκία είναι τυχεροί, επειδή στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή κυριαρχεί η πολιτική νωθρότητα, το λάδωμα, η προδοσία, η φοβία και η ανικανότητα. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι πάντα ένας σταθερός αριθμός Ελλήνων, θα υπάρχει εδώ και θα κρατάει ή θα επαναφέρει τις ισορροπίες σχετικά με το "ποιός είναι ποιός" στην Ελλάδα και στον πλανήτη...