iaspis.net

ΤΟ ΔΕΝΔΡΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
heart-to-heart.jpg

Η Ομοψυχία

Κώστας Τόλης
2018-01-26

Και πως επιτυγχάνεται


Έλληνες είμαστε η λύση, στη θεωρία,
μόνο που μας λείπει, η ομοψυχία...

Δεν πιστεύουμε θεούς,
ούτε και διαβόλους,
θέμε γαλάζιους ουρανούς,
και ανοιχτούς για όλους!

Μπορούμε να το κάνουμε,
μόνο αν ενωθούμε,
και όλοι φίλοι καρδιακοί,
ματαξαναγινούμε.

Είμαστε πρώτοι στο χορό,
και στη φωτιά, πάλι οι πρώτοι,
είμαστε οι ελεύθεροι,
στο πνεύμα, και ανθρώποι.

Φροντίζουμε τα ορφανά,
κάθε χαμένου τόπου,
ανοίγουμε ορίζοντες,
καρδιές, και το μυαλό του.

Μέχρι να βρούμε το κουμπί,
οι άλλοι για να δούνε,
πώς όλα τούτα δω,
στάχτη θε να γενούνε.

Γι αυτό όξω καρδιά,
ψηλά τα μπαϊράκια,
τα λάβαρα ν' ανεμίζουνε,
τριγύρω τα γεράκια.

Αν νιώθεις φόρτιση πολλή,
παράτα τα και φύγε,
άραξε στην ακρογυαλιά,
και άρχισε και στρίβε...

Ο κόσμος δεν σε έχασε,
ούτε η βενετιά βελόνι,
ο κώλος σου μεγάλωσε,
σφίγγει το παντελόνι :)

Ράχη ραχούλα πήγαινε,
να βρεις τη βοσκοπούλα,
κι όχι στα καταγώγια,
να κάνεις το μπαμπούλα.

Και θα μπορούσα να 'γραφα,
αιώνες επί αιώνων,
μα έχω κι άλλα more to do,
σαλπάρω με το Όλον...

Το Όλον ξες αυτό,
το μικρομεγαλοτέτοιο,
που λίγοι αντικρύσανε,
και Μέγιστο Υπαίτιο...

Τι να σου πω και τι να πεις,
και τι να τραγουδήσεις,
που έμπλεξες στα πέλαα,
για λίγο να πηδήσεις.

Αλλιώς πηδάς στη θάλασσα,
αλλιώς στο καμαράκι,
μα όπου κι αν επήδηξες,
σε κάναν αλογάκι.

Γιατί δεν λέω πως δεν,
σου κόβει ούτε και τότσο,
μα φίλε μου πολύπειρε :)
κοντεύω να ματώσω,
απ' το μυαλό που κουβαλείς,
και τρέχω να γλιτώσω :)


Κώστας Τόλης 2018-08-04 11:43:12 (UT)

Ομυψυχία μου γλυκειά, (σνιφ,)
που σ' έκαναν κουρέλι,
οι καθώς πρέπει κύριοι,
για το πολύ το μέλι...

Δεν βρίσκω λόγια να σου πω,
μηδέ σου περιγράψω,
αυτά που γίναν για να δω,
και να κατασταλάξω.

Οι σκέψεις σου μπερδεύονται,
με τους συλλογισμούς μου,
είναι βαριές κι ασήκωτες,
δεν τις αντέχει ο νους μου.

Αφού στα έχω ξαναπεί,
δεν βγαίν' η τριανταμία,
την κλέψανε την εκκλησιά,
του σύντροφου Ηλία...

Tags: Ποίημα Μέλη